We houden je graag op de hoogte. Dat is mogelijk via ons blog. Maar voor de echte positieve geluiden die ons tot hoop stemmen hebben we een eigen pagina gemaakt. Op 12 juli 2019 publiceert de Stentor de regionale krant van provincie Flevoland het volgende :

India doet dieren aan de pil

Krantenbericht in de Trouw 9 juli 2019

India een land waar je niet direct aan denkt als het om ontwikkelingen gaat. Maar misschien wel als je denkt aan empathie voor dieren. Het is vreemd te constateren dat India meer empathisch is voor wilde dieren dan Nederland. Hoe het ook mogen zijn, het land loopt voor op Nederland, als het om anticonceptie voor wilde dieren gaat. En dat mag wel eens gezegd worden. Het verkondigen dat ”Nederland zich vooral bezighoudt met de nieuwste ontwikkelingen” is wat ons betreft relatief. Zowel Amerika die al dertig jaar bezig is als Roemenië als nu ook India gaan Nederland voor.

Op het gebied van natuurbeheer pleit Nederland nog steeds voor de meest averechtse handeling aller tijden. Dat wil zeggen het pleit voor het doodschieten van grote grazers. En dat gaat niet om enkele maar massaal. Door het bericht over India laten wij indirect zien hoe zwaar achterhaald de gedachte van de Nederlandse overheid over ”natuurbeheer ” anno 2020 is. Massaal doodschieten geeft de volgende lente juist een overvloed aan jonge dieren als antwoord van de overgebleven dieren. Zo compenseren de dieren die niet doodgeschoten zijn de massaslacht. Nederland kan net als alle andere landen om zich heen kijken en leergierig zijn. De overheid kan zo ontdekken dat er op dit gebied nog enorm veel te leren valt. Dat is een instelling. Net als bij mensen kan je zeggen dat de overheid een enorme puber is.

Wij hebben de overheid ( middels een *#openbrief via de website maart 2018 & 6 juni 2018 tijdens de inspraak ) gewezen op de algemene know-how over afschieten en de know-how van andere landen. Maar de Nederlandse overheid wil niet leren, ook niet van andere. Sterker nog als het geinformeerd wordt maar toch op de oude voet verder gaat kan men concluderen dat het doelbewust kiest voor een methode die omstreden en ineffectief is. En dat uit naam van ”natuurbeheer” ( newspeak ) Voor ons is deze gang van zaken niet vreemd. Het is volgens ons een overheid die structureel tegenwerkt in plaats van meewerkt aan hetgeen de burger wil.

Waarom is het bericht over India belangrijk ? Hiermee kan de werkgroep aantonen dat aan de ene kant de Nederlandse overheid zo ongelofelijk graag het slimste jongetje van de klas zou willen zijn. Maar aan de andere kant het presteert, kosten wat het kost, het probleem van de populatie te vergroten in plaats van het probleem te verkleinen.

De zwaar conservatieve houding tegen anticonceptie lijkt daardoor erg op de houding uit de jaren 70 na uitgave van ” de pil ” bij de vrouw. Het is die houding van de toenmalige gelovige die inmiddels zwaar omgezwaaid zijn als het om anticonceptie voor de mens gaat. Diezelfde groep pleit anno 2020 voor geen gebruik van anticonceptie voor opgesloten grote grazers door te zeggen ‘ we willen de natuur laten gaan’. Wat direct impliceert dat alle narigheid die daar uit voort komt, zoals uithongeren ook een bittere keuze is. Dat valt volgens de werkgroep onder een groep die zich superieur voelt tegenover de ander. Daardoor inconsequent is en het leed van de ander op de koop toe neemt. Opmerkelijk is dat het gros van de Partij voor de Dieren hier ook bijhoort. En zo komen we dan bij een recent artikel uit de Trouw zaterdag 4 januari 2020: De Boswachter is trots. Waarin dit kopje werd afgebeeld. De rest van het artikel is hier niet geplaatst. Dit bericht geeft géén nieuwe inzichten over de beloofde ontwikkelingen ten aanzien van anticonceptie voor grote grazers. Maar het prevelt nog steeds de geijkte opvattingen ondanks de 11 juli 2018 keuze om anticonceptie voor wilde dieren te onderzoeken. De #openbrief is te lezen op homepage verzonden naar ANP. Helaas niet geplaatst.

Het is natuurlijk gek om op een pagina over hoop te komen met Lyme maar toch is het verbonden met elkaar. Want afschieten geeft meer kans op Lyme ! Goed nieuws om dat dan ook zo spoedig mogelijk te stoppen en anticonceptie in te zetten wat verspreiding tegengaat. Hier de onderzoeken die laten zien dat 1.Afschot vermeerdering van populatie inhoud, 2.Teken aanwezig zijn , 3 Teken verspreiden via Jacobskruid, 4 Afschot Lyme verspreiden. 5.

Lyme een ziekte van teken Een serieuze bedreiging voor mensen. Het blijkt dat afschieten van herten maakt dat teken verspreiden en de kans groot is dat ze sneller de mens als gast vinden. Anticonceptie voor grazers maakt dat de verspreiding stopt.

1. Nadelen van afschieten – meer ipv meer Rebound Effect All Creatures
2. Alterra UR onderzoek vee arts bezoekt Oostvaardesrplassen : Teken overal aanwezig aan te nemen ook in in de Oostvaardersplassen
3. De boeren veearts : Bezoek aan de Oostvaardersplassen op maandag 13 augustus 2018. Risicofactor hoge begroeiing : Jacobskruid
4. Op de site Humane Society – Lyme verspreiding door afschieten
5. Lymeziekte 2021 teken op Edelherten en Konikpaarden

1. Rebound effect – meer schieten geeft als reactie snel veel jonge dieren aanmaken

Het onderzoek wat aangeeft dat afschieten juist meer dieren aanmaakt. Zo houdt de afschiet methode zichzelf in stand.

https://www.all-creatures.org/articles/ar-compensatory.html

vertaling :

V. Wat is het compenserende rebound-effect?
A. Het compenserende rebound-effect is de reproductieve respons van een soort waarbij een plotselinge toename van voedselbronnen, als gevolg van een plotselinge afname van de populatie, een hoge reproductiesnelheid veroorzaakt. Wanneer toegepast op herten, betekent dit dat wanneer grote populaties worden gedood, de resterende herten profiteren van een verbeterde voedselvoorziening en meer herten (tweelingen) beginnen te produceren en zich op jongere leeftijd beginnen voort te planten (al vanaf 1 jaar oud).

Vraag: Welk bewijs hebben we dat de hertenpopulatie zich zal herstellen na het ruimen van herten of het jachtseizoen?
A: Degenen die pleiten tegen het ruimen van herten als een effectieve langetermijnstrategie voor het verminderen van hertenpopulaties, hebben lang beweerd dat het doden van grote populaties herten alleen zal dienen om de hertenkudde in relatief korte tijd te vergroten vanwege een compenserend herstel. Het bewijs van dit argument is te vinden in rapporten over wilde dieren uit het hele land. Hier zijn er maar een paar
voorbeelden:

“Het gemiddelde aantal foetussen per drachtige hinde was groter op bejaagd land … dan op niet-bejaagde locaties... De incidentie van verbroedering [herten producerende tweelingen] was 38% op bejaagde locaties en 14% op niet-bejaagde locaties. Er werd geen twinning waargenomen bij drachtige reekalfjes of jaarlingen uit niet-bejaagde gebieden, terwijl 6 van de 33 (18%) van de drachtige jaarlingen en 1 op de 3 (33%) drachtige reekalfjes uit bejaagde gebieden een tweeling droegen.”

Richter, A.R. en R.F. Labisky. "Reproductieve dynamiek onder gescheiden kuddes witstaartherten in Florida." J. Wildl. Beheer 49 (4): 964-971 (1985)
“Er wordt aangenomen dat de jachtsterfte grotendeels compenserend is, deels omdat het plaatsvindt vóór de strenge winterperiode, wanneer de meeste natuurlijke hertensterfte plaatsvindt. Omdat de jacht de hertendichtheid onder het maximum houdt, hebben de herten die een jacht overleven meer voedsel (betere habitat) en komen ze in betere conditie de winter door dan die in niet-gejaagde kuddes.”

Robert L. Downing, natuurbioloog, uitgever van meer dan 25 wetenschappelijke artikelen over herten, in "Restoring America's Wildlife: 1937-1987" (54). United States Department of the Interior Fish and Wildlife Service.
In zijn rapport uit 1990, „An Assessment of Deer Hunting in New Jersey, New Jersey Fish and Game… laat zien dat zelfs tijdens jachtseizoenen waarin het doden van vrouwelijke herten het doel was (geweiloze seizoenen), de overgebleven vrouwtjes een verhoogd geboortecijfer hadden dat niet alleen de gedode vervangen, maar de totale omvang van de kudde vergroot.”

"Vruchtbaarheidscontrole in het wild: veelgestelde vragen over immunocontraceptie." PNC, Inc.
http://www.pzpinfo.org/pzp_faqs.html (laatst geraadpleegd in november 2008)
“Door de hertenpopulatie onder de draagkracht van het beschikbare leefgebied te houden, is er meer voer (voeding) per hert beschikbaar. Zo zijn reeën gezonder, is het reproductiesucces hoger en kunnen meer reeën twee reekalfjes dragen. Ironisch genoeg kan dit resulteren in een grotere hertenoogst per jaar. Afhankelijk van de verhouding van de populatie en het draagvermogen kan een optimale duurzame opbrengst worden bereikt wanneer een relatief hoge reproductiesnelheid elke herfst een overvloedige oogst mogelijk maakt. Met een habitat van hoge kwaliteit en meer voeding, neemt het percentage reeën dat hun eerste herfst broedt toe (soms tot 25 procent). Ook geeft een hoger percentage jaarling wel twee jongen in plaats van één. Omdat reekalfjes worden geboren met een geslachtsverhouding van ongeveer 1: 1, kunnen er elk jaar meer bokken worden geboren. Daarom kun je in sommige gebieden het aantal dollars dat wordt geboren zelfs verhogen door meer hinden te schieten.'

"Quality Deer Management: richtlijnen voor implementatie", 6. Agricultural Extension Service, The University of Tennessee. http://www.utextension.utk.edu/publications/pbfiles/pb1643.pdf (laatst geraadpleegd in november 2008)
"Bevolkingsmodellen laten zien dat ongeveer 30 procent van een gezonde populatie herten - inclusief herten - elk jaar kan worden geoogst zonder de populatie van het volgende jaar te verminderen."

Dr. Tony J. Peterle, voormalig hoogleraar zoölogie aan de Ohio State University en voormalig hoofdredacteur van het Journal of Wildlife Management, in "Restoring America's Wildlife: 1937-1987"(62). United States Department of the Interior Fish and Wildlife Service.

Vraag: Waarom zeggen pro-cull-voorstanders dat compenserende rebound alleen van toepassing is op uitgehongerde herten?
A: Voorstanders van pro-cull in Michigan beweren dat “op dit punt in de hertenpopulatie van onze regio, de kudde niet als gestrest wordt beschouwd en dat de reproductiesnelheden normaal zijn (meestal tweelingen), dus het rebound-effect treedt niet op als het aantal herten wordt verminderd door te jagen .” Deze verklaring is in strijd met de beweringen die dezelfde pro-cull-voorstanders doen over de hertenkuddes in Michigan die zich in de buurt bevinden
historisch hoge tarieven en dat jagen noodzakelijk is om te voorkomen dat herten verhongeren. Bovendien is het geen empirisch gefundeerd antwoord op de hierboven besproken studies over de compenserende
terugkaatseffect.

Vraag: Is het doden van herten (niet jagen) geen manier om te voorkomen dat herten sterven van de honger of een chronische ziekte?
A: Er is geen bewijs dat herten ergens in Michiga . verhongeren

2. Pagina 45 uit het onderzoek 2007. Alterra Wageningen UR geschreven G.W.T.A . Groot BruinderinkJ.J. Snoep R.J.H.G. Henkens genaamd : ” Veterinaire risico’s en mogelijkheden voor recreatief medegebruik van een robuuste verbinding tussen de Oostvaardersplassen en het Horsterwold” https://edepot.wur.nl/20874

Er wordt erkend dat teken / Lyme aanwezig is in de Oostvaardersplassen zoals in alle parken van Nederland

3. De boeren veearts : Bezoek aan de Oostvaardersplassen op maandag 13 augustus 2018.

Pagina 12

https://www.deboerenveearts.nl/wp-content/uploads/2018/10/20181009-OVP-met-aanvulling.pdf

4. Afschot verspreidt Lyme

SITE https://www.humanesociety.org/resources/controlling-deer-populations-humanely

Lyme Disease

” Killing deer can make matters worse”

De teken zullen overschakelen op alternatieve gastheren wanneer hun favoriete gastheersoort niet beschikbaar is, of de teken zullen samenkomen in hogere dichtheden op resterende herten.

Wetenschappers waarschuwen mensen extra waakzaam te zijn in gebieden waar op herten is gejaagd, omdat in dergelijke gebieden grotere aantallen teken ‘op zoek zijn’ naar een nieuwe grote gastheer in afwezigheid van herten – waardoor mensen en honden extra kwetsbaar worden. Zelfs als de hertenpopulatie met maar liefst 86 procent of tot wel negen herten per vierkante mijl wordt verminderd, neemt het aantal teekjes niet genoeg af om de voortplanting van teken of menselijke ziekten te verminderen. Kort gezegd: u hoeft geen wetenschapper te zijn om te begrijpen dat het doden van een gastheer van een multi-hostziekte een oefening in zinloosheid is.

Deer kills do not keep deer numbers down

Deer are highly prolific, and their high reproductive rate can quickly compensate for declines in their population. When deer numbers are reduced after killing programs, the remaining female deer will often respond to greater food abundance by giving birth to twins or triplets. Fawns also have higher survival rates and earlier onset of sexual maturity. The end result is a quick “bounce-back” in numbers.

Lymeziekte 2021 stichting Biowetenschappen en Maatschappij

Pagina 24 schapenteek Konikpaarden , Edelherten sleutelrol

pagina 24

Meer reeën en herten
Belangrijker nog is dat er veel meer ruimte is gekomen voor grote
zoogdieren. Zo heeft de populatie reeën zich uitgebreid van 30.000 in
1980 naar 70.000 in 2008 en 110.000 in 2016 (figuur 3). Ook de populatie
damherten in de Amsterdamse waterleidingduinen is explosief gegroeid.
Daarnaast telt Nederland nu twee grote populaties edelherten
– tot 2019 rond de tweeduizend in de Oostvaardersplassen en ongeveer
evenveel op de Veluwe. Ook worden in talloze natuurgebieden
half wilde paarden en runderen, zoals Koniks en Schotse hooglanders,
ingezet als levende maaimachines. Dat is eveneens gunstig voor de
schapenteek, want die is voor het voltooien van zijn levenscyclus afhankelijk
van grote warmbloedige dieren.
Vooral hertachtigen, zoals reeën en dam- en edelherten, spelen
een sleutelrol in de voortplanting van de schapenteek. Hertachtigen
zijn dé ontmoetingsplek voor mannetjes- en vrouwtjesteken en verreweg
de meeste vrouwtjesteken nemen hun bloedmaaltijd op hertachtigen
voordat ze eitjes op de grond leggen. Indien bevrucht, zorgt één
vrouwtjesteek voor maar liefst tweeduizend nakomelingen. Bosgebieden
met hertachtigen hebben tien tot honderd keer meer teken dan
bossen zonder. In een recente kleinschalige veldstudie waarin in een
bos rasters werden geplaatst om reeën buiten te sluiten, daalde de tekendichtheid
al na twee jaar met een factor tien.

https://www.biomaatschappij.nl/wp-content/uploads/2021/04/Lymeziekte-PDF-DEF.pdf